گیر و دار

درگیر یه دردسری شدم که توش موندم. 

حالت اضطراب و درماندگی دارم. که البته بیخوده ولی نمیذاره تحمل نشستن وانجام هیچ کار دیگه ای رو داشته باشم .مدام به خودم میگم  اون کاری که میتونم رو میکنم و بقیه اش از دسترس من خارجه. ولی نمیشه.

خدایا چکار کنم.

بزار بنویسم داستان چیه!

بحث اینه که با یه نفر محلی  رو اجاره کردیم به نام هردو نفر. اینکه چرا و اینها بماند برای بعد.

الان چندماهی از این داستان میگذره اون شخص در محل داره کار میکنه از اتاق خودش استفاده میکنه ولی من  دیگه اون محل رو نمیخوام یعنی اصلا نمیتونم که بخوام. که این خودش داستان دیگه ایه برای گفتن .

این شخص راضی نمیشه به اینکه من اتاق متعلق به خودم از محل رو  بسپرم به کس دیگه یعنی از اجاره نامه برم بیرون و شخص دیگه ای بیاد و البته من هم نمیتونم با این شرایطم برم اونجا و عملا گرفتار شدم این وسط. پیدا کردن یه نفر برای جایگزینی اون هم من اینجا و محل اجاره جای دیگه بسیار سخته. ولی در کنار این چون طبق اجاره اون شخص دیگه هم باید رضایت بده نسبت کس دیگه ای که میخواد بیاد این داستان خیلی سختتر شده. داره اذیت میکنه. داره استفاده میکنه دیگه ...

بحث مالیه !

نمیخوام در موردش به اطرافیان نزدیکم حرفی بزنم . 

میدونم جز سرزنش و چون وچرا کردن، کسی کاری برام نخواهد کرد. البته که در جریان کلی بودن ولی چیزی نمیپرسن. شاید فکر میکنن حل شده !!

دلم میخواد کاری بکنم اما واقعا اسیر شدم.

سخته 

سخته 

برای یه دختر خیلی سخته.

خدا فقط میدونه چه حالی دارم.

خدایا کمکم میکنی؟

پ.ن. این هم از تیر و ترکش های دردسرهای باقی مانده از اتفاقات بد چندین ماه پیش است. کاش بتونم از این دردسر نجات پیدا کنم. این یکی رو بگذرونم خیلی خوبه. این بحث مالی خیلی بده. از توان من خارجه . نمیخوام سرم خم بشه . 

پ.ن.2 اصن میام و همه داستان رو یه جا مینویسم. میترسم بمیرم و هیچ کس نفهمه چه به من گذشت. میترسم از شدت فشار یکی از همین شبا توی خواب برم و همه بگن اااا رفت! و هیچ کس متوجه نشه و ندونه داستان چی بود و چه اتفاقی افتاد که داستان من این شد. ندونه توی دل من چی بود و عواقب این اتفاقات چی بود که همشونو تنهایی تحمل کردم. بزار ببینم این دردسرو میتونم به کمکش تموم کنم . بعد میام و مینویسم. یه داستان کوتاه میشه حداقل ! بعدم آدرس وبلاگ رو میزارم توی گوشیم که اگه رفتم کسی اینجا رو پیدا کنه و بخونه.